2009/06/30

1959: Ur Kirolak supertxapeldun


Gaurko Diario Vascoko alean, Ur Kirolakeko tripulazioek 1959an izandako ongietorriaren berri ematen digu Javier Sadak, garai bateko istorioak kontatuz duen sailean.
Urte hartan, egundoko balentria egin zuen Ur-Kirolak klub donostiarrak, Espainiako Txapelketan urrea lortu baitzuten skiff, 2+, 4+ eta 8+ kategorietan. Garai hobe baten oihartzunak, inondik ere.
Argazkia: Diario Vasco - (Kutxa Fototekak utzia)

2009/06/26

Donostia, Donostiarrarekin txanpan


Atzo, Donostiako hainbat pertsonaia eta erakundek bere elkartasuna adierazi zioten Donostiarrari, Konstituzio plazan egindako ekitaldi batean, Union Artesana soziedadearen ekimenez. Besteak beste honakoak elkartu ziren:
Donostiarrako arraunlariak, Patxi Olabe, Jon Mayoz, Ibai Sistiaga, Andima Martínez, Iñaki Fraile, Lander Clemente, Telmo Yurramendi, Mikel Iradi, Aritz Peiro, Aitor Aranegi eta Gorka Ibarluzea; klubeko zuzendaritzakoak, Antxon Iriarte eta Tomas Zubeldia; Ur-Kirolakeko zuzendaritzakoak, Javier Nogueras eta Ibon Gorraiz; Euskadiko Arraunketa Federazioko presidentea eta Donostia Arraun Lagunakeko presidente ohia, Josetxo Fernandez Bakeriza; Fortunako presidenteordea, Carlos del Río; zinegotziak, Denis Itxaso, Jon Lasa, Duñike Agirrezabala, Xabier Ezeizabarrena, Jaione Arratibel, Mertxe Garmendia, José Luis Arrue, Ainhoa Beola eta Aitziber San Román; Real Sociedad eta GBCko presidenteak, Jokin Aperribai eta Gorka Ramoneda; Bera Berako presidentea, Fernando Díez; Euskal Txirrindularitza Federazioko presidentea, Jose Luis Arrieta; Juantxo Koka pilotaria; kirolaren munduko Txomin Perurena, Kote Olaizola, Enrique Erentxun eta Iñigo Olaizola; Iñigo Argomaniz Get In-eko burua; Rafael Agirre Franco idazlea; A Fuego Negroko eta Bernardo Etxeako sukaldariak, eta Andoni Luis Aduriz sukaldaria; Ramon Agirre eta Jose Ramon Soroiz aktoreak; Union Artesanako Juanjo Beltza eta Gaztelubideko Juan Mari Abad.
Normalean, ez naiz horrelako pertsonaiekin egindako ekitaldien zalea; baina erdi lo dagoen afizioa esnatzeko balio badu, bego. Donostiarrarekin txanpan!!!
(Argazkia: Gorka Estrada - Noticias de Gipuzkoa)

2009/06/21

Donostiarrako plantillak


Hona hemen Donostiarrako bi plantillak; guztira, ari diren 41 arraunlaritik iaz Donostiarran 12 izan ziren (8 Kontxan). 26 arraunlari propioak dira, eta 15 ez propioak.
KAE 1:
Aitor Aranegi
Ander Iriarte
Andima Martinez
Asier Lopez
Ekain Iriarte
Gorka Ibarluzea
Haritz Peiro
Hibai Fuente
Iagoba Bakero
Ibai Sistiaga
Imanol Brit
Iñaki Fraile
Iñigo Collazo
Ion Fidalgo
Jon Lizarralde
Jon Quintana
Jon Sardon
Patxi Olabe
Telmo Yurramendi
Unai Iparragirre
20 hauetatik 9 iaz Donostiarran aritu ziren (7 Kontxan). 12 propio dira, eta 8 ez propio. Aipatzekoa da Asier Lopez patroi beteranoaren itzulera.

KAE 2:
Aitor Casis
Alberto Domingo
Andoni Lizaso
Andres Fernandez
Asier Urdangarin
Ekaitz De Ibero
Elias Arruabarrena
Hodei Abaurrea
Iban Ramos
Jokin Egaña
Jon Mayoz
Jose Manuel Roteta
Lander Clemente
Mauricio Barros
Mikel Iradi
Nikolas Yurramendi
Oier Iurramendi
Ricardo Ponce
Xabier De Diego
Xabier Lezertua
Xabier Zubiri
21 hauetatik 3 iaz Donostiarran izan ziren (1 Kontxan). 14 propio dira, eta 7 ez propio.
Zorte on denoi !!!

2009/06/17

Donostiarrako zuzendaritza uztailaren 27an hautatuko da.


Bazkideei jakinarazi zaienez, uztailaren 27an hautatuko da Donostiarra-Kaiarriba klubeko zuzendaritza berria. Hona hemen hauteskundeen egutegia:

Ekainak 8: hauteskundeen deialdia.
Ekainak 26: hautagaitzak aurkezteko epea hasten da.
Uztailak 3: hautagaitzak aurkezteko epea amaitzen da.
Uztailak 11: hautagaitzen iragarpenerako epea Arraun eta Urkiko sotoetan.
Uztailak 27: Ezohiko Batzar Nagusia, hautagaitza-zerrenden artean zuzendaritza berria hautatzeko.

2009/06/06

Donostiako neskak Kontxan izango dira


Donostiako udalak kirolari buruz argitaratzen duen Mugi aldizkarian esaten denez, Ur-Kirolakeko neskek Kontxako banderan trainerua ateratzeko asmoa dute.
Antza, Donostiako traineru batek parte hartzea besterik ez da asmoa. Berez aulki mugikorra egiten duten neskak dira, eta tostako arraunketaz ez dakite askorik. Hala ere, eskertzekoa da gure bandera nagusian donostiarren presentzia bideratzeko asmo hori.
Ekainaren 19an gehitua: Irutxuloko HITZAn argitaratutako albiste honetan beste argibide batzk ematen dira: 14 arraunlari jubenil eta senior elkartu dira (2 Arraunekoak dira).

2009/06/01

Donostiar arraunzale baten oroitzapenak


Mutil koxkor bat amaren eskutik helduta, tximeletak sabelean, anaiarekin batera ttipi-ttapa Portu kaletik kai alderantz. Horra hor arraunzale koxkero honek arraunari buruz dituen lehen oroitzapenak. Txiki-txikitako oroitzapen kuttun eta maitatuenen artean dauzkat Kontxako estropaden ingurukoak

Goizean goizetiko kaleetako zalapartak esnatuta —etxafuegoak noiznahi, eta, oi, oriotarren sirena puta hura!!... bizi al da?—, eguneko ikuskizunaz gozatzeko prest jaikitzen zen ume mukizu hura. Sukaldeko irratian, nola ez, arraun-kontuak, eta, tarteka, Herri Irratiko arraun-emankizunetan ohikoa izan den trikiti-melodia bixia. Leihora irten eta kalera begira jarri ohi zen mutikoa, zaleen jardunari barre eginez. Nola ez barre egin, adibidez, duela hogeita hamar urte inguru Sotera eta Kaiku animatzera etortzen ziren andre haien kemen iskanbilatsua aurrean izanda? Egunkariei bistadizo bat ematen zien hurrena, ondo ulertzen ez zuen hizkuntza batean idatzitako letren artean traineru eta arraunlarien argazkiak deszifratu nahian-edo… eta, azkenean, entzun nahi zituen hitzen zain geratzen zen: "Umeak, joango al gera?"

Eta, amaren eskutik, anaiarekin batera, ttipi-ttapa kai alderantz. Tximeletak sabelean. Jakina, Portaletan, apustuzale eta artekarien kalaka ezagun hori! "Lasarte-Michelinek bandera ezetz!", "Kaiku honor a que no!", "Sanjuanek Oriori zortzi ezetz!"... Gero, segi pixka bat aurrera, eta, gesala eta gasolioa nahasten dituen kai-usain ahaztezin hori gozatuz, Kaiarriba aldera, zaleen artean erdi bultzaka. Traineruak garraiatzen zituzten orga herdoildu haiek ukitu gabe, badaezpada, eta beroketan aritzen ziren arraunlarien seriotasuna errespetatuta. Idolo anonimoak.

Koskortuagotzean, amaren eskua askatzean (baina sarrera ordaintzeko dirurik eta/edo borondaterik ez zen adin hartan), Trinidade eta San Telmo inguruko txokoren batetik Gaztelu aldera sartu eta Damen Bateria ondoko arroketan ikusten zuen mutiko hark estropada. Kontakizun honen garaian, ordea, Kaiarribako sotoen inguruan, arrapala arranpa gainean geratzen ziren bi anaiak; arraunlari eta traineruen uretaratzea ikusi, eta hantxe, zain... Halako batean, eupada eta animoz betetako zoramen zaratatsua: "Hara! Atera dira!". Eta, ia oharkabean, urrun, urrunegi, traineruak. Megafoniak ematen zuen informazioaren zain egon behar: "Ziabogan, lehena Orio, bigarrena Donostia (bai, izenez "Donostia" huts-hutsik, abizenik gabe)...". Ume haren imaginazioan geratzen ziren arraunlarien nekeak, popa erakutsi ezinaren amorrua, ahaleginaren arnasestua. Eta bat-batean, itzulerako eupada eta animo garrasiak berriro ere, “Hemen dira! Hemen dira!” eta, bukatzeko, denborak megafonian. "Sartu al da Donosti tandadeonorren, ama?"

Pixkanaka, jende andana biltzen hasten zen Kaiarribako arrapalan. Txalo zaparrada lehorreratzen ziren tripulazioentzat. Zale entusiastenak hantxe sartzen ziren uretan, belaunetaraino, patroiari pozezko bizkarrekoak emateko, lepotik helduta erdi itota geratzeko trantzean jartzen ez zutenean. Hain ondo ibili ez zirenak, aldiz, burumakur traineru barruan, zaleen txaloei tristeki eskerrezko agur-keinuak eginez. Haiek ere heroiak ziren, hala ere, heroi anonimoak, dena arreta handiz jarraitzen zuten begitxoentzat. Eta, handik gutxira, ume harentzat galduezina zen eszena: arraunlariek, trainerua bizkarrean jartzeko, ontzia iraultzeko unea. "Ea, ea, adi… kontu hortik… heldu ondo… bat, bi... orain!" eta, itsaso zakarreko egunetan, ur parrastada ontzi barrutik lurrera. Zoragarria.

Gero, etxean beti izaten ziren aitak kontatutako arraun-giroko istorioak: Donostiak ziaboga 1. kalean egin eta 4. kaletik sartu zeneko hura, Rekalde tabernan gizon batek —estropada eguneko edanak gehiegi piztuta-edo— ukabilkada batez adiskidea lurrean zerraldo utzi zueneko hura, puntetatik kanpora nahiko zabar eta alfer antzean arraun eginagatik puntetatik barrura herritarren aurrean dotore eta kementsu arraun egiten zuen beste hark entzun behar izaten zituen errietak, eta beste hainbat eta hainbat istorio...

Ume harentzat, kirolaren alderdi ludikoa eta alderdi emozionala —herri baten afizio izatekoa, kolore jakin bateko jarraitzailea—, hori besterik ez zen arrauna. Baina, haurtzaroa atzean utzi nuenean, ikasi nuen kirol honek bazituela beste alderdi batzuk ere, lehen begi-kolpean agian hain erakargarriak ez direnak, baina, seguruenik, benetan arraunaren muin-muineko zentzua biltzen dutenak bere baitan: neguko hilabete ilun eta ezezagunetan egiten den lan isil eta eskergaitza, lainope goibeletan arraunlariek ia egunero egin behar izaten dituzten saio latzak, kresaletan gazitutako izerdia, bigunak gogortu eta gogorrak bigundu beharra gorputzean, esku-ipurdietako zauri eta kalloak. Udako sariaren zain, abenduko arrats ilun, umel eta izoztu batean trainerua uretaratu eta jo eta su arraunean aritzea guztiz miresgarria da gorputza sufriarazteko abilidadean emaitzarik aurkitu ez dugunontzat. Eta are gehiago —entrenatzaileen egunez eguneko dedikazioa eta direktiboen buruhauste etengabea bezalaxe— ia dena musu -truke edo diru-sari askorik gabe egiten denean, zaletasun hutsagatik. Azken garaiotan ugariagoak diren salbuespen batzuk kenduta noski.

Horregatik, ume koskor izateari aspaldi utzi dion honako hau, udako estropadetan odola emozioz irakinda izan ohi duen arraunzale koxkero hau, neguan eta udaberrian ahal duenean kai aldera itzultzen da, bere koloreak defendatuko dituzten arraunlarien dedikazioaz aho zabalik geratzera. Eta jakin badaki jadanik eskutik heltzen ez dioten ama eta anaia zaharra, kaian paseoan badabiltza, adi geratzen direla Kaiarribako sotoetan mugimendua ikusten badute. Bai eta kostaldeko beste edozein herritan lepoa ur aldera luzatu ere, nonbaitetik estropu hots erritmikoa entzuten badute. Eta Kontxako Banderaren egunetan, edo traineru donostiar bat lehian ari denean, gogora etortzen zaio bere aita zena, nola kontatzen zizkion Donostiako arraunaren inguruko istorioak eta nola joaten ziren elkarrekin Kontxako igande goiz batzuetan kaia, itsasoa, traineruak eta giroa ikusiz gozatzera, txakolin freskagarri bat hartu aurretik.

Hori dena da niretzat arrauna, hori dena dut oroitzapen. Helduaroan odola irakinda sentiarazten dizun edozer eta, batez ere, umetan sabelean tximeletak sentiarazten dizkizun edozer, ez baita, inola ere, ahuntzaren gauerdiko eztula. Ez dezala hori sekula ahaztu eskutik helduta gauza gogoangarri batez gozatzera eramateko moduko umeren bat duen ezein gurasok.